باز هم اتوبوس باز هم دانشگاه باز هم فکر و باز هم ادمها وباز هم سر ها همه بر خاک و سخنها همه از خاک
بالا خره وقتی روزی چند ساعت از عمر نازنینت رو توی اتوبوس بگذرونی مجبور می شی واسه خودت کاری پیدا کنی مثل همه
می تونی حرف بزنی می تونی درس بخونی می تونی به حرف بقیه گوش بدی
می تونی مغا زه ها رو نگاه کنی و...................و می تونی بهترین زیبا ترین مکان رو داشته باشی و میتونی به بهترین چیزها
دست پیدا کنی و می تونی بهترین لحظات رو دا شته باشی حتی توی اتوبوس حتی اگه شلوغ باشه حتی اگه جایی برای نشستن ندا شته باشی و از شدت شلوغی خفه بشیحتی اگه از صبح تا شب راه رفته باشی و حالا کلی خسته باشی باز هم می تونی بهترین لحظا تت رو دا شته باشی اگه بتونی به اون یه ذره اسمونی که دیده می شه نگاه کنی.
باز هم من باز هم حرف ادمها باز هم تنهایی و زیبایی.
کنار پنجره نشستم باد خنکی به صورتم می خوره از اون بادهایی که همه حواست رو می بره دنبال خودش از اون باد هایی که بهت اجازه نمی ده ادمها و مغازه ها وساختمونها وزرق وبرق زمین رو ببینی
از اون باد هایی که همه چیز در برابرشون بی اهمیت جلوه می کنن .و از اون باد هایی که بوی هوا می ده .بوی اسون بوی ابر.
یه ابی تیره هم اسمون رو پر کرده ابی خاکستری...چند ساعت فقط منم و تو و فقط منم وتو .هیچ حرفی هیچ فکری و هیچ صدایی نیست .می شه همیشه همین طور باشم صاف وساده وپاک وفقط به تو فکر کنم ولذت ببرم.
می شه همیشه از خوشی فریاد بزنم درست مثل امشب.
کم کم هوا تاریک میشه ومن هم دیگه تقریبا رسیدم باید پیاده بشم از پله ها میام پایین دوباره همه چیز مثل اولش میشه صدا هااوج می گیرن نور ما شینها ومغازه ها اذیتم می کنه و ادمها... باز هم باید حرف بزنم
باید فکر کنم وباید.....با ید منتتظر بمونم تا دوباره به ارامش برسم.