هذیان

امروز یه طور دیگه بود همه بزرگتر شده بودن شاید هم زیادتر .حتی مسجد قندی هم بزرگتر بود خیلی بزرگتر.. بزرگتر از اونی که توی پاریس بشه جاش داد
خیلی شلوغ بود. دسته های عزاداری که همه به یه طرف میرفتن
همه با هم.... انگار همه قرار دارن ..ممکنه دیر بشه.. روبروی مسجد قندی.... البته یک کمی بزرگتر
از پشت شیشه راحت تر میشه لمسشون کرد میشه رفت تو عمق صداشون توی نگاه هاشون و.... و فکر کرد که همه ی این ادمها همیشه خوبن به همین خوبی حتی همین الان.
خیلی سخته که بخوام بر خلاف جریان برم اما رفتم تا پاریس تا .......... شاید امروز باید فقط اینجا می بودم شاید باید خودم رو می سپردم به اب نمی دونم شاید بهتره که مهتاب مهتاب بمونه وعلی علی.
ولی خیلی خوش گذشت با همه خستگی بعدش خیلی خوش گذشت بالاخره تونستم ببینمش تو همون زاویه ای که همیشه می خواستم تمام رخ وسط جاده نمی دونم چقدر پیاده رفتم .بالاخره مجبور شدم من هم با اونها برم بد نیست این عزاداری ها رو از نزدیک ببینم بعضی روزها ادمها خوبن میشه فکر کرد همه مثل همند .میشه بعضی وقتها راحت باشی و اون جایی که اون می خواد بری می شه بعضی وقتها وسط خیابون ها قدم بزنی میتونی بر خلاف دیگران راه بری میتونی با دیگران باشی میتونی فقط صداهایی رو که دوست داری بشنوی ............ می تونی برا هر کس که دوست داری دعا کنی برا سپیدار برا مداد کوچولو برا مهتاب برا علی...................................